بررسی عوامل مؤثر بر رفتار خوردگی آمالگام دندانی

سابقه و هدف: ترمیم های با آمالگام دندانی اغلب در محیط دهان دچار خوردگی و تغییر رنگ میشوند. میزان تغییررنگ و رنگ باختگی ناشیاز آن تا حدودی به شرایط محیط دهان فرد و آلیاژ آمالگام مصرف شده وابسته است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر عملیات سطی، اجرای کلینیکی ترمیم و شرایط و موقعیت ترمیم (نوع ترمیم دندانی) بر رفتار خوردگی آمالگام دندانی بوده است. مواد و روشها : در این تحقیق تجربی پودر آلیاژ آمالگام تجارتی اورالوی انتخاب شد تا ٢١ نمونه تخت تهیه گردد. قالب ویژه ای برای تهیه نمونه های تخت طراحی و تهیه گردید. پس از مخلوط کردن پودر آلیاژ آمالگام با جیوه براساس دستورالعمل کارخانه سازنده و متراکم کردن آن در قالب، نمونه ها به سه گروه تقسیم گردیدند. هرگروه از نمونه ها طی یکی از فرآیندهای کلینیکی، کارو کردن، کارو-برنیش،کارو-برنیش-پولیش تحت عملیات تکمیلی و پرداخت قرار گرفتند. برای شبیه سازی شرایط سطوح غیرجونده بین دندانی از یک قالب ویژه استوانه ای استفاده شد. نوار فولاد زنگ نزن بر روی دیواره های داخلی حفره قالب استوانه ای منطبق شد و سپس خمیر آمالگام آماده شده با فشار داخل حفره متراکم گردید و ١٤ نمونه استوانه ای تهیه شد. آزمون های الکتروشیمایی پلاریزاسیون پتانسیودینامیکی در دمای 1 ± 37 درجه سانتیگراد در محلول نمک نرمال به اجرا درآمد تا رفتار خوردگی نمونه های آمالگام به عنوان شاخص سازگاری زیستی، ارزیابی شود. چگالی جریان خوردگی و پتانسیل خوردگی نمونه ها با روش های پلاریزاسیون خطی و برون یابی تافل تعیین گردید و مقادیر میانگین و انحراف از معیار نتایج محاسبه شد. مقادیر میانگین با روش دِخرش و دانکن مورد مقایسه آماری قرار گرفتند. یافته ها: یافته ها نشانگر اختلاف آماری معنی دار بین مقادیر میانگین چگالی جریان خوردگی سه گروه نمونه های تخت از آمالگام تجارتی اورالوی بود (0.05>P). گروه کارو-برنیش-پولیش شده، کمترین چگالی جریان خوردگی را نشان داد و گروه کارو شده دارای بیشترین چگالی جریان خوردگی (کمترین مقاومت خوردگی) بود. میانگین چگالی جریان خوردگی آمالگام متراکم شده در مجاورت نوار (نمونه استوانه ای) بیشتر از میانگین چگالی جریان خوردگی آمالگام کارو شده بود. نتیجه گیری: حتی عملیات ساده کارو کردن می تواند تاثیر قابل توجهی بر مقاومت خوردگی آمالگام داشته باشد. سطوح غیرجونده بین دندانی ترمیم های کلاس دو نه فقط مستعد به خوردگی پیل غلظتی می باشند بلکه به دلیل عدم امکان اجرای عملیات کارو کردن، مقاومت خوردگی کمتری نیز دارند. با توجه به اینکه دندانپزشک به تمام نواحی انواع ترمیم دندانی دسترسی ندارد تا عملیات تکمیلی و پرداخت را به انجام برساند، انتظار می رود آمالگام دندانی در آن نقاط، خوردگی افزونتری داشته باشد.